I'M ALIVEEEE

Hola chico's y chica's, 

I'm aliveeee. Ik ben me ervan bewust dat het misschien net leek alsof ik van de aardbodem was verdwenen, maar ik ben eindelijk echt gesetteld op dit eiland. Er is zo'n beetje een maand voorbij gevlogen sinds mijn laatste blog en er is veel gebeurd ! Het feit dat ik eindelijk ben gesetteld hier is terug te zien aan hoe enthousiast ik mijn eerste 20 dagen precies heb bijgehouden en sindsdien alle blaadjes van mijn notebook wit zijn gebleven. Ik voel me meer thuis, heb een routine en ben gewend geraakt aan het leventje hier. 

MI CASA 

De grootste reden hiervoor is dat ik sinds het begin van de maand eindelijk een eigen plek heb gekregen. Samen met Sofia, mijn Portugese roommate, hebben we een appartementje gehuurd in Playa de San Juan. Het is een ruim appartement met alles dr op en dr aan. De inrichting (oma-stijl) is dan weer niet helemaal mijn smaak.. bloemetjes hier, schilderijtjes aan elke muur, lekker kitsch. Mijn kamer hangt vol met schilderijen met te bleke mensen die je aan lopen staren, maar daar heb ik de eerste avond al meteen wat aan gedaan. (tas over het schilderij heen en Naomi kan gerust slapen zonder aangestaard te worden) 

Oh wat was ik blij toen ik eindelijk mijn koffers kon uitpakken. Na een maand uit koffers te hebben geleefd en van kamer naar kamer te verhuizen kon ik eindelijk eens zien wat ik ook alweer allemaal had meegenomen. Ik heb alles een plekje gegeven en het zoveel mogelijk 'mijn' kamertje gemaakt. En wat is het fijn om na werk eindelijk ergens 'thuis' te kunnen komen. 

Wat ik ook wel een grappig iets vind is dat sinds ik in dit appartement woon, ik mezelf suuuuper volwassen vind. Beetje poetsen hier, wasje draaien daar, boodschapjes doen en elke avond koken. Ik moet toegeven dat ik het allemaal nog echt leuk vind ook ! Samen met Pleun spreek ik elke avond af om samen te gaan koken, de ene avond in haar appartement en de volgende avond weer bij mij. We proberen van allerlei nieuwe recepten uit en doen nu nog heel erg ons best om het ook gezond te houden. In één maandje zijn we een culinaire top team geworden en maken we met een sangria'tje in ons hand en veel dom gelul de lekkerste maaltjes ! (Oké, behalve die keer dat ik mama's kip kerrie probeerde te maken.. blijkbaar vat ik dingen soms iets te letterlijk op en moet je blokjes bouillon eerst in water doen voordat je het in de pan pleurt.)

Nog iets waar ik weer even aan word herinnerd sinds ik hier woon is dat ik soms echt te lomp en onbenullig kan zijn. Zo dacht ik op mijn eerste dag in het appartement even een wasje te kunnen draaien. Wat helemaal goed ging. Maar wanneer ik het deurtje open wilde maken ging dat niet zo soepel, na een keer flink aan het klepje te rukken had ik hem in mn hand liggen. Het eerste wat ik dacht was: ohhhh boellie.* Toen heb ik een kwartier naar het apparaat zitten staren, proberen het klepje er op te krijgen, kijken of ik via een andere weg bij mijn was kon komen en flink tegen mezelf lopen vloeken. Wat doe je dan in zo'n situatie als je het zelf even niet meer weet ? Juist. Pappie en mammie bellen. Helaas wist zelfs mijn alleswetende mama niet wat ik hier zelf aan kon doen en papa zei inderdaad wat ik zelf ook al dacht: ohhhh boellie ! Een weekje later kwamen de wasmachine mannetjes en die hebben er een nieuw klepje voor me opgezet. Sindsdien open ik het deurtje met mijn pink. 

*boellie: Een bijnaam die papa heeft bedacht voor mij. Komt er op neer dat ik lomp ben en goed ben in dingen slopen. 

CAMARERA DE PISOS 

Op werk gaat het over het algemeen goed ! Al moet ik toegeven dat ik af en toe nog steeds een beetje moeite heb met hoe die Spanjaarden dingen aanpakken. Een goed voorbeeld is toen één van de supervisors mijn aandacht wilde en 'chica!' tegen me riep en begon te klappen. Ik dacht naaaah, dat meen je toch niet. Ik ben geen beest ! Dat soort dingetjes kunnen mij nog wel eens opnaaien al probeer ik de situaties hier niet meer zoveel te vergelijken met thuis. Ook probeer ik sommige dingen niet meer zo heel serieus te nemen en het maar als een lachertje te zien. Zo kon ik me in het begin erg frustreren over het feit dat geen één meeting snel kon verlopen aangezien iedereen even zijn mond open moet trekken en met veel gebaren alle emoties er uitgooit. Nu vind ik het eigenlijk wel vermakelijk al versta ik de helft er niet van, het lijkt een beetje op een soapserie waar je in zit. Elke ochtend is er weer een nieuwe aflevering. 

Ik ben een paar weken geleden begonnen met echt het supervisen van kamers. Ik loop mee met Yazmina, een Spaans vrouwtje dat als de beste supervisor van de afdeling wordt gezien. Die hele gesprekken voeren lukt me nog steeds niet helemaal, maar we begrijpen elkaar en ik kan merken dat mn Spaans wel verbeterd. Wat ik ook wel grappig vind is dat zij mij een bijnaam heeft gegeven die ik nog nooit in mn leven heb gehoord. Het duurde dan ook even voordat ik wist dat ze het tegen mij had. Want op een dag waren we een kamer samen aan het inspecteren en hoorde ik in een keer 'NAO!' (klinkt heel erg als mauw). Ik vond het maar een rare katten kreet maar toen ze het nog een keer zei snapte ik dat er een nieuwe bijnaam was geboren. Nu gaan we door de stage periode als: Yaz & Nao. 

MI VIDA BONITA

Oh wat is de vrije tijd hier fijn ! Zoals ik mezelf had beloofd, en jullie, heb ik deze maand inderdaad meer gezien van het eiland ! Afgelopen weekend hebben we een autootje gehuurd en ben ik samen met Sofia, Anky en Nerea over het eiland geweest. Nu vind ik gewoon rond rijden met een muziekje op en rond kijken al heel vermakelijk, maar wat een mooi eiland is dit ! Even een besef momentje als je een maand lang niet veel meer dan 3 plaatsen hebt gezien. Zaterdag zijn we naar Masca geweest, een heel mooi uitzichtpunt met een dodelijke weg er naar toe. Een weg vol schietgebedjes, gevloek en getoeter. Maar het was het allemaal waard ! Daarna zijn we naar Faro de Teno, en delen van Puerto de la Cruz en Santa Cruz geweest. Gisteren ben ik samen met Sofia naar het bergdorpje Vilaflor geweest, een uitzichtpunt op Teide en naar het strand. 

Eindelijk zie ik dan meer van dit prachtige eiland ! Maar toch wil ik nog niet alles zien.. over 3 weekjes komen papa, mama, Manon en Edwin met wie ik graag dingen wil bezoeken. Als ik nu naar Teide zou gaan voelt het alsof ik een cadeautje uit pak voordat ik jarig ben. Sommige momenten deel je gewoon graag met diegene waar je het meest van houd ! 

Wat de avonden betreft.. wat ben ik gek op die straat festivalletjes hier ! Deze maand waren 2 van die feesten in San Juan, een vino y tapas noche en nog eentje. Wat een gezelligheid met live muziek, wijntjes en zoveel mensen die dansen ! Hopelijk komen er nog meer van zulke avonden want ik vermaak me er prima.

Ik denk dat ik nu toch al wel weer aardig wat heb verteld.. Nu ik wifi in mn appartement heb moet ik het ook echt weer vaker bij gaan houden. Ik ga hier gewoon mijn gangetje, heb het naar mijn zin en tel ondertussen af ! <3  Dankjewel weer voor het lezen en vergeet niet een kijkje te nemen in het foto album !

Dikke knuffel !